سقف یک اتاق

نگاه ها همه بر روی پرده سینما بود.

اکران فیلم شروع شد،

شروع فیلم سقف یک اتاق دو دقیقه بعد همچنان سقف اتاق,

هی حاجی کجایی که ببینی اینجا چه خبره؟

کمیل کمیل حمید
حمید جان به گوشم
اینجا هوا صافه
اونجا چی؟

تابوت خالی...

به هر تابوت خالی که رسیدی                        بغل کردیش گفتی بسه برگرد

   آخه تنهـا واسـه تـابوت خالی                        مگه چند سال میشه مادری کرد؟

صحنه ای از اوج معصومیت، مظلومیت و شجاعت

بچه ها رو هم تلنبار شده بودن...

بعضی سر نداشتن، بعضی ها دست و پا نداشتند، از بعضی ها فقط گوشت و استخوان در لباس غواصی باقی مونده بود...

آروم اونا از سیم خاردارها جدا میکردیم و با طناب بهم گره میزدیم...

بعد تو آب رها شون میکردیم، دو نفر اول طناب رو می‌گرفتند و دو نفر انتهای طناب....

دعا کنید پدرم شهید بشه...

گفت فقط دعا کنید پدرم شهید بشه
خشکم زد.
گفتم پسرم این چه دعاییه؟
گفت:آخه بابام موجیه
گفتم خوب انشاالله خوب میشه، چرادعاکنم شهید بشه؟

مردانی بزرگ با روحی آسمانی...

نه بنز داشتن !
ﻧﻪ ﯾﻪ ﻭﯾﻼ !
ﻧﻪ ﻋﻀﻼﺕ ﺳﮑﺴﯽ !
ﻧﻪ ﺷﮑﻢ ﺷﺶ ﺗﯿﮑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ !
ﻧﻪ ﯾﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﺮﻧﺪ !
ﻧﻪ ﭼﻬﺎﺭﺗﺎ ﺩﺍﻑ ﮐﻨﺎﺭﺷﻮﻥ . . .
ﺍﯾﻨﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺭﻭﺡ آسمونی ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﺗﻮ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯿﺪﻩ . . .

ﻓﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻨﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﻌﺼﻮﻣﺘﻮﻥ

بـی سر و سامان تـوام یــا حسیــن. . .

روز تاسوعا، منطقه شرهانی؛ پنج شهید گمنام.

یکی بی سر بود ، دیدن نامش بیشتر شبیه معجزه بود!!!

نوشته پارچه ای در جیبش که با دیدنش اشک امانمان را برید.

" حسین پرزه اعزامی از اصفهان...

بی سر و سامان توام یا حسین "

ارزش نماز

هر نمازى ارزش ندارد و هر نمازگزارى بهشتى نیست.

کسى که از نمازش غافل مى شود، مشمول ویل و عذاب است:

«فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذینَهُم عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُون»

(ماعون/4و5)

جــــــــــــان بـــابــــا . . .

میگــفت وقتـــی پیکــر یکی از شـهداء رو آوردن.. . دختــرش تابـــوت رو باز کرد

و هــــی دنبال یه چیـــزی میــگشت ...

بـــه سبکی یه پلاک ُ چند تیکه استخون

از زمیــــن جثه کوچیکه پسرش ُ بلند کـرد

پســـرک شیطنت کرد

پرید بغل ِ بابا...

این بچه، فرمانده‌ی گردان تخریبه!

داخل که شدیم، دیدم بسیجی نوجوانی توی ستاد فرماندهی نشسته.

گفتم: «بچه بلند شو برو بیرون. الان اینجا جلسه‌اس.»
یکی از کسانی که آنجا بود، سرش را به گوشم نزدیک کرد و گفت: «این بچه، فرمانده‌ی گردان تخریبه.»

آشپزها غذای بهتر براش می ریختند

فرمانده بود اما برای گرفتن غذا مث بقیه رزمنده ها توی صف می ایستاد.

سر صف غذا هم جلویی ها به احترامش کنار می رفتند،می خواستند او زودتر غذاش رو بگیره.او هم عصبانی می شد ول می کرد و می رفت...

ما چه میدانیم ... !!

دلتنگی را باید از مادر شهید گمنام پرسید ،ما چه میدانیم دلتنگی عصر جمعه را ...؟!

حس جانسوز جا ماندن از دوست + عکس

در مراسم تشییع 92 شهید گمنام که روز شهادت امام صادق علیه السلام در تهران برگزار شد یکی از جانبازان دفاع مقدس با کپسول اکسیژن خود به بدرقه یاران سفر کرده آمد.

شوهرمه . عشقمه . دوسش دارم...

تو بیمارستان که بودیم یه جانباز رو آوردن

موجی بود . 20 سال با این درد زندگی کرده بود

بستری که شد همسرش نشست کنارش و شروع کرد به گریه کردن

پرستار پرسید چی شده ؟

کاسه سرت را به خدا عاریت بسپار!

اگر کوهها از جای کنده شود، تــو جای خویش بدار!

دندانها را بر هم فشار و کاسه سرت را به خدا عاریت بسپار!

پای در زمین کوب و چشم بر کرانه سپاه نِه و بیم بر خود راه مده!

و بدان که پیروزی از سوی خداست.

امیر المومنین علی علیه السلام خطاب به محمد حنفیه

انگشتر عقیقی که ترمیم شد/ کرامت شهید مفقودالاثر

محمد رضا گفت: به علت علاقه‌ای که پدر در بین برادران به من دارد، اگر بیدارش کنم، دیگر نمی‌گذارد من برگردم. تا بیدار نشده برویم، من آثاری از خودم برایش گذاشتم.

« شهید محمدرضا خانه‌عنقا، انگشتر عقیقی داشت که سال‌ها مزین انگشتش بود. رکاب انگشتر در تمرینات نظامی ترک برداشته بود. محمدرضا وقتی در سال 1362 عازم جبهه بود، انگشتر را به مادرش سپرد و

هدیه خدا...

جنازه پسرشون را که آوردند، چیزی جز دو سه کیلو استخون نبود...

پدر سرشو بالا گرفت و گفت : حاج خانوم غصه نخوری ها...!

دقیقا وزن همون روزیه که خدا بهمون هدیه دادش...!

جنبش وبلاگی "محکومیت نبش قبر صحابی جلیل القدر حجر بن عدی"

در پی بی حرمتی  تروریست های سوریه به آرامگاه حجر بن عدی
یکی از صحابه و یاران وفادار پیامبر و حضرت علی(ع)،
 ما  وبلاگ نویسان ارزشی، با راه اندازی جنبش وبلاگی
"محکومیت نبش قبر صحابی جلیل القدر حجر بن عدی"
 این اقدام شنیع را محکوم می‌نمائیم.

ورود به صفحه اختصاصی جنبش

سیب سرخی سر نیزه ست...

زود بیدار شدم تا سر ساعت برسم
بایداین بار به غوغای قیامت برسم

من به "قد قامت" یاران نرسیدم، ای کاش

کلاه هایی که بر سر جوانان دیروز رفت...

هر کدوم از این کلاه ها موقعی که به این شکل درمیومدن روی سر یکی از فرزندان این آب و خاک بودن ...
یادی میکنیم از شیر مردایی که جونشون رو دادن واسه این آب و خاک...

خوابیدن با جنازه سرباز عراقی

 نزدیکی های غروب بود که بچه ها از سنگرها بیرون آمده، به ستون از راه های تعیین شده برای عملیات به حرکت درمی‌آمدند. ساعت‌ها درحرکت بودیم، دربین راه همه با هم شوخی می‌کردند، می‌گفتند و می‌خندیدند.

 در درگیری، منطقه در دست دشمن آزاد شد و طبق دستور فرماندهان جنگ، بچه‌ها مشغول پاکسازی سنگرهای دشمن بودند و تک‌تک سنگرهای دشمن پاکسازی می‌شد.

فرمانده گردان برای اینکه بچه‌ها درمقابل پاتک‌های دشمن

حاج‌آقا پتو را برداشته بود

خاطره ای زیبا از جانباز شیمیایی محمدصادق روشنی

کار شروع شده بود و باید هر شب می‌رفتیم شناسایی. دو ـ سه شب می‌خواستیم برویم شناسایی. یک روحانی که تازه‌وارد هم بود خیلی اصرار داشت که با ما بیاید شناسایی.

یوسف الهی گفت: حاج‌آقا شناسایی با زدن به خط کلی فرق داره. توی مسیر به هیچ چیز دست نمی‌زنی.

حاج‌آقا قبول کرد و راه افتادیم. شب بود که رسیدیم پشت سیم‌های خاردار.

یک پتو روی سیم‌خاردار پهن بود. از کنارش که رد شدیم

اشک بار ترین سرشماری

سلام مادر، از سازمان آمار نفوس و مسکن مزاحم می شم، شما چند نفرید؟
مادر، سرش را پایین می اندازد و سکوت می کند.
مادر:میشه خونه ما بمونه برای فردا؟

سیب سحرآمیز

در عملیات والفجر 8 در گردان امام حسین (ع) بودیم و با کامیون هاى کمپرسى غنیمتى، اسراى عراقى را به پشت جبهه انتقال مى دادیم. دوستى داشتیم بسیجى به نام ایوب یاورى که موقع بردن تعدادى از اسرا به پشت اروندرود فراموش کرده بود اسلحه اش را بردارد.

مى گفت: “بین راه گاهى بعضى افراد وسوسه